حسین بهزاد، نمایندهی مکتب نقاسی سنتی ایرانی در قرن معاصر
حسین بهزاد هنرمندی است که تلاش زیادی برای ایجاد و حفظ سبک ملیِ نقاشی ایرانی در مقایسه با هنر مدرن غرب کرد و ابتکاراتش در تلفیق سنتهای هنر نقاشیِ ایرانی، اروپایی و چینی باعث شد سبک خاص خودش را خلق کند و مایهی الهام بسیاری از هنرمندان سنتگرای معاصر باشد.
زندگی و آثار بهزاد
حسین بهزاد سال 1273 در تهران متولد شد. پدرش از قلمدانسازها و نقاشان آبرنگ زبردستِ زمان خود بود و بعد از مرگِ پدرش به دلیل فقر و حضور ناپدریاش، کودکی و نوجوانی سختی را تجربه کرد. چند ماهی به مدرسه رفت اما علاقهی چندانی به درس خواندن نداشت و دور بودنِ مدرسهاش مزید بر علت شد تا مدرسه را رها کند و به شاگردی در حجرهی قلمدانسازی بپردازد.
از سن 7 سالگی در کارگاه قلمدانسازی کار میکرد و در تمامِ این مدت به دلیل عشق و علاقهای که به نقاشی و طراحی داشت، همیشه مداد و کاغذ در جیبش بود و حتی گاهی در نور مهتاب نقاشی میکشید. نقاشیها و مینیاتورهای حسین بهزاد، قدرتِ طرح و رنگآمیزی فوقالعادهای دارند و از همین رو لقب “شاعر رنگها” به او داده شده است.
آثارِ حسین بهزاد در ابتدا بیشتر “رونگاریهایی” از هنرمندان قدیمی مانند کمالالدین بهزاد و رضا عباسی بودند که به دلیلِ کیفیتِ بالایشان با نسخهی اصلی برابری میکردند و همین نکته باعث شد دلالهای زیادی همواره به دنبالِ آثارِ بهزاد باشند تا آنها را به جای آثارِ قدیمی و عتیقه با موزهها و مجموعهدارهای مختلف معامله کنند.
حسین بهزاد و خلق سبک مینیاتورِ ملی
حسین بهزاد بعد از سفر یک سالهای که به پاریس داشت، با توجه به مطالعه و تحقیقی که روی سبکهای نقاشی شرقی و غربی انجام داده بود؛ سبک خاص خودش را در مینیاتور ابداع کرد که در ادامه به برخی از ویژگیهای این سبک ذکر شده است.
در ادامه تصاویری برای درک بهترِ این روایت ارائه شده است. برای آشناییِ بهتر با حسین بهزاد میتوانید به موزهی بهزاد در مجموعهی کاخ موزهی سعدآباد سر بزنید و یا ما را در تور مجموعهی سعدآباد همراهی کنید تا در کنار آشنایی با تاریخچه و روایتهای مجموعهی سعدآباد نیم نگاهی به آثار بهزاد هم داشته باشیم.